this is my first time for music packaging

จริงๆแล้วอยากทำ music packaging มานานแล้ว
แต่ไม่มีคนจ้าง
เป็นงาน print แทบจะสุดท้ายแล้วมั๊ง ที่ไม่เคยทำจรืงจัง
ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
เคยทำเฉียดๆสุดก็ทำให้ project นึงของ british council
ช่วง british film festival สักปีน่ะแหละ น่าจะปี 2003
เป็น invitation card งาน launch party เปิดตัวหนัง 24 hours party people..
ที่ bed ตอนนั้นรู้สึกว่าจะใช่ graphic ที่เอามาจาก graphic ที่อยู่ใน space ของ Hacienda
ทำออกมา format เดียวกับ cd cover น่ะแหละ


ส่วนงาน indigo pearl เป็น project ข้ามปี ที่พึ่งมีเวลากลับมาทำอีกครั้ง
หลังจาก ลูกค้าแสนดี ยอมให้้ clear งานวุ่นๆ ช่วง bangkok design festival เสร็จไปก่อน

ที่เห็นคือ sketch แรก ที่ตั้งใจทำให้ออกมาเป็น series ที่ไม่เกี่ยวกับ โรงแรม indigo เลย
เอามาจากตวามรู้สึกเวลาฟังทั้งแผ่นมากกว่า
อยากทำให้เป็น audio cd package ที่ ไม่สะท้อนอะไรเลย
นอกจากอารมณ์ และ visual ที่ไม่เกี่ยว...
พยายามทำให้ออกมาเป็น series
เพราะ เชื่อว่า... ยังมีอีกหลายแผ่น ตามออกมาแน่นอน

what we have in mind, what we have in mushishi

น้อยคนที่อ่าน mushishi รอบแรกแล้วเข้าใจ...
บางคนอ่านจนจะหมดเล่มแล้ว ยังไปได้ไม่ถึงไหนสักที ก็ไม่แปลก
เสน่ห์ประหลาดของเนื้อหาและภาพวาดของ yuki urushibara นั้นแทบไม่มีข้อติ
ที่พิเศษกว่าคือ system ของการเล่าเรื่อง

บางตอนคือ tragic comic สะเทือนอารมณ์ชั้นยอด
บางตอนคือ จินตนาการที่ใช้แค่ส่วนเล็กๆจาก นิทานพื้นบ้านสร้างเป็นอีกเรื่อง
บางตอนสะท้อน ปมในใจของความสัมพันธ์ระหว่าง
แม่ กับ ลูก
พ่อ กับ ลูก
พี่ กับ น้อง
ความไม่สมประกอบ และเว้าแหว่งในใจเรา

ด้วยการใช้ system ที่ว่านี่แหละ ที่ทำให้เวลาอ่าน mushishi แทบจะวางไมาลง
เพียงแต่
ความรู้สึกแสนประหลาด ที่เวลาอ่านจนถึงหน้าสุดท้ายแล้ว
ให้ความรู้สึก ไม่เหมือนอ่านการ์คูนเล่มอื่น
... ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือ อยากอ่านตอนต่อไป
หรือเสียดายเหลือเกินที่มาถึงหน้าสุดท้ายจนได้

บางที
mushishi
อาจทำให้เราเข้าใจถ่องแท้ ถึงเวลาหลุดไปอีกโลก
และเดินทางกลับมาโดยง่าย
กลับมาที่ใจ..