Sunday, July 27, 2008

From Madrid with Love








ว่ากันตามเนื้อผ้า รู้สึกว่าหน้าตา Terminal 4 ของ Madrid Barajas Airport ไม่ค่อยจะได้เรื่องสักเท่าไหร่
ทั้งที่เป็นเครดิตของ Richard Rogers แท้ๆแต่กลับไม่ได้ให้ความรู้สึกแบบงานของพวกรุ่นใหญ่เลย
ที่แจ่มกว่ามากก็คือ ระบบ way-finding และ environmental graphic ของที่นี่ต่างหาก!

โชคดีที่มาดริดเปิด terminal ใหม่ขึ้นมาสำหรับสายการบินที่ไม่ใช่สายการบินของประเทศในยุโรป
เลยให้เอเจนซี่ The Brand Union เป็นผู้รับผิดชอบงาน environmental graphic ของ terminal นี้
และแน่นอนว่า ไหนๆทำทั้งทีก็ทำมันทั้งหมดที่เหลืออีก 3 terminal แรกให้ใช้ด้วยกันไปเลย
ระบบ graphic ตั้งใจล้อกับสีของตัวอาคารด้านนอกด้วยการเลือกใช้สีหลักคือสีเหลือง
และจัดการสร้างระบบการให้ข้อมูลใหม่ขึ้นมาคือจับเอาทั้ง information, orientation และก็ stress reduction ไว้ด้วยกัน
การเลือกใช้ชุดสีและตัวอักษรแทนค่า GATE ที่จะเดินขึ้นเครื่องแทนที่จะใช้เป็นตัวเลขแบบที่อื่นก็ทำให้คนไม่งง
แถมด้วยการจัดการระบบ information design ที่บอกข้อมูลที่จำเป็นสำหรับผู้โดยสารก็ทำมันหมดทั้งสนามบิน
คิดดูแล้วกันว่า ละเอียดขนาดเสื่อยืดของพนักงานทำความสะอาดยังเป็นเสิ้อสีเหลืองสกรีน pictogram ชุดเดียวกับที่ใช้กับ signage
ทั้งที่งานยากขนาดนี้ แต่ The Brand Union กลับใช้เวลาในการทำงานทั้งหมดราวๆ 6 เดือนเท่านั้นเอง
พระเอกของ Terminal 4 เลยไม่ใช่ตัวอาคาร bamboo ของ Richard Rogers แต่เป็นนี่ต่างหาก ...

Tuesday, July 1, 2008

Man is the measure of all thing






ความรู้สึกตอนที่อ่าน A Wonder Boy ตอนแรก
แทบไม่ต่างจากตอนที่ได้อ่าน Mushishi
เห็นหน้าปกแทบไม่มีทางรู้ว่านี่คือ ผลงานของ Kazumi Yamashita
คนวาด ป๋าอัจฉริยะ
A Wonder Boy ว่าด้วยเรื่องของ เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นอมตะ
เดินทางไปทุกห้วงเวลา ทุกยุคสมัยของโลก
เฝ้าคอยจับตาดู พฤติกรรมมนุษย์ด้วยความสงสัย
พล็อตง่ายๆ แค่นี้แหละที่ทำให้อ่านได้เพลินเกินคาด

เด็กหนุ่มผมทอง ไม่ใช่พระเจ้า ไม่ใช่ร่างของเทวดาที่ไหน
ร่องรอยที่ทิ้งไว้มีมากกมายตามตำนานเล่าขานของผู้คนในนิทานปรัมปรา

แวบแรกเลยนึกถึง เจ้าชายน้อย
แต่อ่านไปอ่านมา นึกถึง ฮืโนโทริ วิหคเฟลิง ของโอซามุ เทตสึกะ
เปลี่ยนแค่นกอมตะ เป็นเด็กผู้ชายผมทองคนนี้

ที่สำคัญคือ สื่งที่สงสัยในตัวมนุษย์ไม่ต่างกับปรัชญาตะวันออกผสมกันให้วุ่นกับปรัชญาตะวันตก
ใช่แล้ว ว่าไม่มีพระเจ้า ไม่มีโลกหน้า ไม่มีชีวิตนิรันดร์
สุดท้าย มนุษย์ก็ต้องตายอยู่ดี

จริงๆแล้ว เด็กชายคนนี้ต่างหากที่น่าสงสารที่สุดในเรื่อง
เพราะไม่เข้าใจความตาย
จึงไม่อาจจะเข้าใจความหมายที่แท้ของมนุษย์

ลองหามาอ่าน รับรองอีกครั้งว่าไม่ผิดหวังแน่นอน