If I don't know I know, I think I don't know.

พูดโดยปราศจากการวิเคราะห์ ข้อดีของการอยู่ประเทศไทย อย่างแรกเลยคือ ประเทศนี้มันช่างสะดวกสบาย(เกินไป) โดยเฉพาะเรื่องกิน แบบ 24 ชั่วโมง อย่างที่สองที่สอดรับกันดีก็คือ ที่นี่มีเอทีเอ็มให้กดได้ทุกทั่วหัวระแหง ตลอด 24 ชั่วโมงอีก ที่ลอนดอน การจะหา cash machine สักเครื่อง เป็นเรื่องลำบากดากดำเลยทีเดียว อย่างต่อมา ก็คือ การได้อ่านการ์ตูน (manga) แบบเป็นเล่ม สัมผัสกระดาษ หมึกพิมพ์ น้ำหนักที่ถือและความสุขเล็กๆราคาถูกนี้ช่างเป็นเรื่องที่ให้ความสุขเป็นทุกครั้ง โดยเฉพาะการตะลุยอ่านการ์ตูนที่ไม่ได้ซื้อมาร่วมปี เพราะอ่านจากเน็ตยังไงก็ให้อรรถรสได้ไม่ถึง 10% นอกจากการ์ตูนแล้ว ช่วงเวลาที่กลับมาก็บังเอิญตรงกับงานสัปดาห์หนังสือที่มีสำนักพิมพ์มาร่วมกระหน่ำลดราคารับเงินสดโดยตรงจากลูกค้าอีกต่างหาก เมื่อตัดราคาค่าสายส่งไปเกือบ 30% ราคาของหนังสือแต่ละเล่มก็สวยหรูจนอยากซื้อมากกว่าที่ซื้อมาแล้วจริงๆ
เวลาประมาณ 14 วัน ผมซื้อหนังสือไปหลายเล่มมาก แต่ละเล่มที่ซื้อก็ดูเหมือนว่ามันเกี่ยวและไม่เกี่ยวกันสักเท่าไหร่ เป็นความอยากรู้ล้วนๆ ตอนกลับมาใหม่ๆเล่มแรกที่ซื้อเลยคือ การวิจัยการตลาด ซื้อที่ศูนย์หนังสือจุฬา จามจุรี สแควร์ เล่มถัดมาก็ วารสารฟ้าเดียวกัน ฉบับหน้าปก barcode 3 มิติ - ประวัติศาสตร์ไทยใต้ร่มพระบารมี เล่มต่อมาก็ นิทานเวตาล ของ นมส. กับ ชำแหละ แผนยึดกรุงธนบุรี ของสำนักพิมพ์ศิลปวัฒนธรรมซื้อที่ร้านนายอินทร์ เอ็มโพเรียม แล้วต่อมาก็นี่เลย การเมืองเรื่องสยามสแควร์ ซื้อที่สำนักพิมพ์ลายเส้น ที่ให้อัมรินทร์พิมพ์ให้ ซึ่งผมว่าเป็นงานพิมพ์ที่ห่วยมาก หนังสือเล่มนี้หนักและเหม็นหมึกพิมพ์มากๆ แก้ยังไงก็ไม่หาย เวลาอ่านต้องอุดจมูกไปด้วย และตอนนี้เลยเลิกอ่านไปแล้ว เล่มถัดมาก็คราวไปงานสัปดาห์หนังสือนี่แหละที่เหมามาตั้งแต่ อ่าน เล่มล่าสุด แผลใหม่, ก็ไพร่นี่คะ, ประวัติศาสตร์ที่เพิ่งสร้าง, ฟ้าเดียวกัน ปกข้อมูลใหม่ กรณีสวรรคต (ซึ่งตัวโปรยแบบนี้ฟ้าเดียวกันเอาเรื่องของสมศักดิ์ที่เขียนเมื่อปีที่แล้วมา bold ก่อนที่มติชน สุดสัปดาห์จะหยิบเรื่องนี้มาเล่นปีนี้) October 09 ของ openbooks, ภาษานอกตำรา และเหตุที่มาแห่งคำ (Idiomatic Expressions & Their Word Origins) เขียนโดย นพพร สุวรรณพาณิชของ Post Books ซึ่งผมเป็นแฟนประจำของนพพรมาสักระยะแล้ว ถูกใจตั้งแต่ตอนซื้อเล่ม พระเจ้า ผี ห่าและซาตาน มาอ่าน...
ลองไล่ดูแต่ละเล่มแล้ว รู้สึกว่า เรื่องที่อยากรู้และถึงขนาดไปหาซื่้อมาอ่านเพื่อเป็นการเติมความอยากรู้และตอบบางคำถามที่ผมยังไม่รู้ รวมทั้ง พูดตรงๆเลยก็คือ ผมอยากรู้จังว่า เพราะอะไร หนังสือลักษณะแบบนี้ถึงยังสามารถวางขายได้หน้าตาเฉยใน พรก ฉุกเฉิน!! เนื้่อหาข้างในที่หมิ่นเหม่และน่าจะเป็นภัยต่อใครสักคนนั้น พูดก็พูดเหอะ ทั้งงานเขียนและงาน art direction ทำได้คมคาย แอบบอกและโจ่งแจ้งพอๆกันแบบนี้ช่างเป็นสิ่งพิมพ์ที่มีค่าทางประวัติศาสตร์จริงๆ.