Thailand's number 1 military magazine.

นิตยสารที่ไม่เคยคิดจะซื้อเล่มนี้ชื่อ Top Gun Military Magazine
กล้าเขียนว่า ตัวเองคืออันดับ 1 ของวงการ Military Magazine ประเทศไทยน่าจะไม่ธรรมดา
ถ้านิตยสารแบบนี้ ไม่ได้มีแค่เล่มเดียวนะ

ฉบับที่ 116 Nov 2007 cover story คือ F-22 Raptor
โปรยบนปกด้วยเรื่องเด่นในเล่ม อย่าง หน่วยซีลของออสเตรเลีย, สุดยอดปืนเล็ก, นักรบเลือดไทยตอนพิเศษ
ใครบ้าง ที่อ่าน Top Gun?
ทหาร 3 เหล่าทัพ? ตชด? หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ? ข้าราชการ? พ่อค้าอาวุธ? รอดอ? ประชาชน?

หลายเรื่อง อ่านสนุกและได้ความรู้ที่ไม่เคยรู้มาก่อน

ชอบหน้า Health by Nature เป็นพิเศษ ว่าด้วยเรื่อง
30 อย่างที่ชีวิตนี้ควรทำ
ไม่รู้จะพิมพ์หมด 30 ข้อไหวหรือเปล่า

1. เฝ้าดูดวงอาทิตย์ตกอย่างจริงจัง อย่างน้อยปีละ 1 ครั้ง
2. อย่าดูถูกผู้อื่น
3. พูดคำว่า ขอบคุณ ให้มากๆ
4. มีชีวิตอยู่ภายใต้จุดมุ่งหมายของตนเอง
5. ปฎิบัติกับคนอื่นเช่นเดียวกับที่ตนอยากให้คนอื่นปฎิบัติกับตน
6. บริจาคเลือดทุกปี
7. คบหาเพื่อนใหม่ และรำลึกถึงเพื่อนเก่าเสมอ
8. รักษาความลับให้เป็น
9. ยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง
10. จงแสดงความกล้าหาญ ถึงแม้ตนจะไม่ใช่คนกล้าก็ตาม

you are what you read

นี่คือพาดหัวข่าวตัวใหญ่สุดของ
หนังสือพิมพ์ คม ชัด ลึก ฉบับวันพุธที่ 28 พฤศจิกายน 2550
นี่คือ การพาดหัวข่าวที่ขายได้แน่นอน
แต่มัน...
เพื่ออะไร นอกจากยอดขายฉบับนี้เพิ่มมากขึ้น
จรรยาบรรณของสื่ออยู่ตรงไหน
ตรงที่นำเสนอความจริง ก็ไม่เถียง ว่านี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
และคุณมีหน้าที่นำเสนอ

ไม่พูดดีกว่า....

ขอแนะนำ คม ชัด ลึก เซ็กชั่น ท่องเที่ยว & เดินทาง ฉบับฟอร์แมท แทบลอยด์
แถมติดมากับฉบับปกติ มีอะไรดีๆกว่าเยอะ

อย่าง พจนานุกรมทัวร์ ฉบับนี้ ว่าด้วยภาษาเขมร
ที่บอกว่า นี่คือภาษาที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
มาจากอักษรพราหมณ์กับบาลี สันสกฤต

นี่คือ คำง่ายๆ ที่ควรทราบเวลาเดินทางไปเขมร

สวัสดี ซัวซไดย (ใช้ทั่วๆไป)
จุมเรี้ยบซัว (อันนี้ใช้กับผู้ใหญ่)

ห้องนำ้ ต๊บตึ๊ก

เจ้าชู้ เปรี๊ยนเนียรี ( ไม่รู้ว่าต้องรู้คำนี้ไปทำไมเหมือนกัน )

ขออีก / เอาอีก ซมเตี๊ยบ ( อย่างเวลาขออังกอร์ ตอนดูคอนเสิร์ต คนดูก็ต้องตะโกน ซมเตี๊ยบๆๆๆๆๆๆๆ )

ขอบคุณมาก ออกุนเจริญ

นำ้แข็ง ตึ๊กกอ

ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้น กุยเตียวประฮัดสะโค ( น้องๆ กุยเตียวประฮัดสะโค ซมเตี๊ยบ - สั่งก๋วยเตี๋ยวเพิ่มชามนึง )

ถ้าเป็นการนับเลขก็นี่เลย

0 โซม
1 มวย
2 ปี
3 เบ็ย
4 บวย
5 ปรำ
6 ปรำมวย
7 ปรำปี
8 ปรำเบ็ย
9 ปรัมบวน
10 ด็อย
100 มวยร้อย

คนประเทศอื่นก็คงตลกเวลาได้ยินเราตุยกันด้วยภาษาไทย
เหมือนๆที่เราขำภาษาเขมรนี่แหละ หรือว่ามีเรื่องการดูถูกทางชาติพันธุ์ด้วยหว่า

Bike man, who thought me how to see.

โลกนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
หลังจากพยายามเดินออกปากซอยสุขุมวิท 36 (ด้านสุขุมวิท) พร้อมๆกับหา วินมอเตอร์ไซค์
ไม่มีว่างเลยซักคัน
แต่มีคันนึง คนขี่ไม่มีเสื้อกั๊กวิน หน้ารถปักธงชาติกับธงในหลวง
วนกลับรถมารับ... ไม่รอช้ารีบซ้อนท้ายแบบไม่ต้องสวมหมวกกันน็อค
แกขี่พาผมจากซอย 36 ไปซอย 26
เริ่มรู้สึกว่าลุงคนนี้น่าสนใจก็ตอนที่ขี่ผ่านป้ายหาเสียงของประชัย เลี่ยวไพรัตน์
แล้วแกตะโกนลั่นว่า นี่แม่งตลกบ้าอะไร บ้าบอที่สุด
ต่อด้วยเรื่อง คนทุกวันนี้มันเห็นแก่ตัวกันชิบหาย
ตำรวจจราจรแม่งทำได้แค่ ขอส่วยตามท้องถนน (แบบแอบๆ)
สุดท้าย แกถามผมว่า รู้มั๊ยว่าชาติเราทุกวันนี้ ตกเป็นของใคร
ประเทศไหนที่มันเป็นเจ้าของแผ่นดินไทยแบบเบ็ดเสร็จ
เราทุกคนล้วนเป็นขี้ข้ามันทั้งนั้น...

ผมตอบผิด...
คำตอบของแกคงไม่สำคัญเท่ากับความคิดและสิ่งที่แกเป็น...
ราคา 30 บาท พร้อมถามผมว่า แพงไปมั๊ย
ผมไม่ตอบอะไร แค่ไม่เอาเงินทอนและขอถ่ายรูป
แกบอกชื่อผมด้วย....

แต่จำไม่ได้จรืงๆ
ถ้าผ่านไปแถวสุขุมวิท
ลองหามอเตอร์ไซค์คันนี้ให้ดี...
ลองซ้อนท้ายแล้วฟังที่แกพูดดีๆ

ก่อนจ่ายเงินหรือรอเงินทอน
ฝากถามชื่อแกหน่อยครับ

We aren't the champion, are we?

ครั้งสุดท้ายที่ไปสนามศุกฯ เพื่อดูบอลจตุรมิตรจำได้ว่ามี BTS แล้ว
คราวนี้เป็นรอบชิง ที่โรงเรียนผมเจอกับอัสสัม
ผลออกมาแพ้ไป 0-1 ก็สมควรแล้ว เพราะเล่นกันไม่ดีจริงๆ
ยิ่งพอตอนโดนนำแล้วเปลี่ยนตัวไป 5-6 คน ยิ่งน่าขำ
แล้วตอนแรกเท่ากับว่าเอาตัวสำรองลงไปครึ่งทีมเลยใช่ไหม

ที่ไม่เปลี่ยนเลยก็บรรยากาศเดิมๆ คำหยาบคายตามประสาวัยรุ่น
เพื่อความสามัคคีน่ะ เด็กๆอาจไม่เข้าใจ
เพราะเรียนจบมา ก็เพื่อนกันทั้งนั้น

ส่วนที่เปลี่ยนแน่ๆ ก็คือความเว่อร์ของโรงเรียน
เดี๋ยวนี้ กรุงเทพคริสเตียนมีทั้ง ขวดนำ้พลาสติก กล่องใส่อาหารอย่างกับกล่องการบินไทย
อุปกรณ์เชียร์หน้าตาเป็นแท่งพลาสติกเป่าลมสีม่วงกับสีเหลือง
ผ้าพันคอสารพัดแบบ เสื้อยืดแสดงความเป็น คริสเตียน อีกเป็นสิบๆแบบ
โฆษณาเว็บไซต์ที่เกี่ยวกับโรงเรียนอีกเพียบ

ที่น่าแปลกใจที่สุดคือ ทำไมปีนี้การเชียร์และแปรอักษรของโรงเรียนผมทำออกมาได้ดีกว่า 3 โรงเรียนที่เหลือ
ปกคิ มันไม่ใช่แบบนี้
หรือเพราะโรงเรียนกลายเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ materialism ขั้นสมบูรณ์ไปแล้ว
อะไรที่ต้องทำหน้าที่ฉาบเปลือกภายนอก ก็ต้องทำออกมาให้ดีที่สุด

โรงเรียนไม่เหมือนเดิม
หรือผมไม่เหมือนเดิม