For those who understand the future of a radical price.

เข้าเซเว่นทีไรเป็นต้องเห็นหนังสือพิมพ์บันเทิงฉบับนี้วางสลอนอยู่บนแผงตลอด บางเล่มจะมีรอยยับเยอะหน่อย ประมาณว่าผ่านมือคนอ่านที่ไม่ซื้อมาหลายมือ หนังสือพิมพ์ที่ว่าด้วยเรื่องวงการบันเทิงประเภทนี้น่าจะเป็นวิวัฒนาการมาจากหน้าหนึ่งของไทยรัฐฉบับวันอาทิตย์หรือส่วนที่สองของเดลินิวส์ฉบับวันอาทิตย์เช่นกัน - ไม่ปฎิเสธ - ผมชอบหยิบมาดู แต่ไม่เคยเปิดอ่านเนื้อหาข้างใน บ่อยๆเข้าเริ่มสงสัยแล้วล่ะ ว่าหนังสือพิมพ์ที่ว่าด้วยเรื่องวงการบันเทิงพิมพ์ 4 สีกระดาษดีๆทั้งเล่มแบบนี้ มันออกรายอะไรกันแน่? เพราะบางทีอาทิตย์เดียวเคยเห็นออกมา 3 ปก หรือว่าราย 3 วัน?
ไม่ได้สงสัยด้วยว่าทำออกมาทำไมวะ ไอ้พวกหนังสือพิมพ์ไร้สาระแบบนี้ ก็นี่มันเพื่อความบันเทิง ผมเข้าใจคนทำนะ โมเดลธุรกิจของหนังสือพิมพ์ประเภทนี้มันขายได้แน่ๆ และน่าจะขายดีและกำไรดีด้วย เพราะอย่างแรกๆเลยคือ ภาพดาราแต่ละภาพที่พิมพ์ในหนังสือพิมพ์บันเทิงฉบับนี้ ล้วนแทบไม่ต้องลงทุนในการ set ถ่ายขึ้นมาใหม่! ดาราชุดวาบหวิวที่เห็นๆนั้นก็มาจากนิตยสารแฟชั่นฉบับอื่น ลงเครดิตให้เรียบร้อยเป็นอย่างดีว่าภาพจากนิตยสารเล่มไหน ถ้าไม่ใช้ภาพจากที่อื่นก็ใช้นักข่าวประจำไปถ่ายภาพดารา/เซเลบตามงานเปิดตัวสินค้า แน่นอน ยิ่งโป๊ยิ่งดี ต่อด้วยภาพที่บรรดฝ่ายโปรโมทหนังหรือละครส่งภาพมาฝาก PR หรืออีกวิธีก็เอามาจาก facebook ของดาราพวกนั้นแหละ
ที่เกิดการ participate กับคนอ่านมากขึ้นมาอีกหน่อยก็คือการบอกราคาภาพถ่ายสำหรับปาปารัซซี่มือสมัครเล่น แต่ละฉบับจะลงไปเลยว่า ถ้าคุณถ่ายภาพ topic พวกนี้มาและได้ตีพิมพ์ก็รับเงินไปเลยตามเรทราคา (เป็น section ที่ผมอ่านบ่อยสุด) ยกตัวอย่าง - ล่าดารา paparazzi ถ่ายมาดี มีรางวัล Price List Today : จุ๋ม-นุสรา พร้อมเพื่อนที่ดูไบ 15,000 B ภาพอั้มขณะตัดฟัน 3,000 B หวอพลอย-เฌอมาลย์ 150 B
ภาพที่ผมซื้อมาราคาฉบับละ 20 บาทจะเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง? งานคอลลาจชุดนี้คือบันทึกความบันเทิงเจริญหูเจริญตาที่ใครๆก็ชอบทั้งเด็ก-ผู้ใหญ่-ชายหรือว่าหญิง (ยกเว้นดาราที่โดนถ่ายหวอมาลงบ่อยๆ) นี่คือ visual diary ที่เอาไว้เช็คเรทติ้งดาราแต่ละรายฉบับย่อ (ระยะเวลาเกือบปีที่หมกมุ่นเก็บภาพดาราจากหนังสือพิมพ์บันเทิงฉบับนี้ สามารถบอกได้คร่าวๆว่า อั้ม พัชราภา ปู ไปรยา ชมพู่ อารยาและกิ๊บซี่ คือดาราที่ได้รับการตีพิมพ์ภาพของพวกเธอบ่อยครั้งที่สุด -เรียงลำดับจากอั้ม ) นี่คือการรีไซเคิลที่ไม่ต้องรู้สึกเสียดายเวลาคนที่บ้านเอาไปชั่งกิโลขาย ต้องขอขอบคุณทาง ฟาร์มกรุ๊ป ที่เอื้อเฟื้อ canvas ขนาดมหึมาให้ผมฟรีๆ ถ้าเห็นแล้วถูกใจและผมยังบ้าทำต่อเนื่องอีกหลายภาพ จะใส่กรอบส่งไปให้ประดับออฟฟิศเลยนะครับ